HET LAATSTE AVONDMAAL

Leonardo da Vinci kreeg de opdracht om een wandschildering te maken in de refter van het klooster Santa Maria delle Grazie in Milaan. Onmiddellijk na de vertoning prezen tijdgenoten dit werk. Vooral de levensechtheid werd bejubeld. Luca Pacioli schreef direct na de oplevering: Het is niet mogelijk de apostelen levendiger voor te stellen bij de klank van de stem (..) toen Jezus sprak: Een van jullie zal mij verraden.
In 1517 werden de gebreken zichtbaar. Da Vinci had een niet duurzame temperatechniek gebruikt.
>
1. DA VINCI'S LAATSTE AVONDMAAL 1498
Talloze malen is dit werk gekopieerd, nagevolgd en afgebeeld.
2. Kopie IN TONGERLO
De perspectieflijnen komen in het hoofd van Christus samen, waardoor deze vanzelf de centrale positie krijgt. Uiterst links zien we Bartholomeus opgewonden opstaan. Alfeus en Andreas heffen hun handen in de lucht. Petrus staat op en kijkt woedend. Voor Petrus zit Judas, die geschrokken achterover leunt en de geldbuidel met het verradersloon vastgrijpt. Naast hem zit Johannes in zichzelf gekeerd. Rechts van Christus zien we Thomas, Jakobus en Filippus en een tweede groep Matheus, Taddeus en Simon.
Uit aantekeningen van Giraldi blijkt dat Leonardo eerst lang nadacht over elk figuur en daarna op zoek ging naar mensen op straat die beantwoorden aan zijn idee. Dan maakte hij van die figuren een snelle schets die hij op zijn atelier nader uitwerkte. Met die tekeningen voor zich dacht hij lang na over de compositie, ook weer in allerlei schetsen.

3. DUCCIO BUOINSEGNA 1285
In de middeleeuwen was het gebruikelijk om de figuren om de tafel te plaatsen, met Judas tegenover de Jezusfiguur. Om elk figuur af te kunnen beelden gebruikt Buoinsegna een vogelperspectief. De verhoudingen zijn nog niet perspectivisch juist.
4. DIRC BOUTS 1460
In het werk van Bouts klop het perspectief. De ruimte is helder en Vlaams. Het gebeuren aan tafel is statisch. De figuren zitten als houten klazen aan tafel.
Opmerkelijk voor die tijd is dat de aureooltjes om de hoofden ontbreken.
De ruimte doet door de bogen en de hoge ramen denken aan een kerk. Bouts heeft het gemaakt voor een kerk in Leuven.

5. MARTIN SCHONGAUER 1470
Alhoewel dit werk later is gemaakt, oogt het veel primitiever. Het is dringen om de tafel. Sommige figuren zijn teruggebracht tot een hoofd. Voor een lijf was geen plek.
Opvallend is dat Johannes, net als bij Buoisegna slapend tegen de Christusfiguur is afgebeeld: een symbool van de onschuld. Bij Judas is de zak met geld duidelijk te zien. Te duidelijk, ook de aanwezigen zouden hem kunnen waarnemen.

6. JACOPO BASSANO 1542
Waarschijnlijk kende Bassano Da Vinci's Avondmaal. De opstelling kent dezelfde levendige verbeelding. Alleen staat Jezus nu achter de slapende Johannes. De maaltijd is duidelijk voorbij. Het is alsof ze zich opmaken voor de wandeling naar Getsemane, waar Christus tot God bad om de kruisiging niet door te laten gaan.
Judas op de voorgrond pakt zijn verradersloon stevig vast. Zijn lichaamshouding wijst erop dat hij een andere weg zal gaan dan de anderen.
De voet van Johannes is onder de tafel te zien. Er vlakbij ligt een hond, symbool van onvoorwaardelijke trouw. Ook de wasbak staat er niet voor niets. Deze verwijst naar het verhaal van de voetwassing. Maria Magalena waste de voeten van Christus en droogde deze met haar haren. Daarna knielde Christus en waste haar voeten, tot ontzetting van sommige van de discipelen. De lamskop voor Christus verwijst naar het offer dat hij zal zijn door zijn dood.
Opmerkelijk is dat het lijkt of de afbeelding op de lijst is doorgeschilderd. Dat is in die tijd zeer ongebruikelijk en zal wel in de reproductie zitten.


7. JUAN DE JUANES 1560
Het laatste avondmaal is zo populair omdat het verwijst naar de mis. Vast onderdeel is de uitdeling van brood(eet,dit is mijn lichaam) en wijn(drink, dit is mijn bloed).
De reformatie heeft alle versiering uit de kerk geweerd. De betekenis van het avondmaal bleef. Alleen de belijdende gelovigen mogen eraan deelnemen.
Hier toon Jezus de ouwel= het brood. De wijn staat in een karaf op tafel, vlak bij Judas. De waterkan en het bekken staan vooraan. De blikken en gebaren van de discipelen zijn op de ouwel gericht. Zelfs Judas kijkt ernaar, al wil zijn lichaam de andere kant op.

8. TINTORETTO 1594
Een heel andere opstelling. Het avondmaal staat niet centraal. De rechterhelft wordt gevuld met personeel dat bedrijvig en met engelen die het moment vieren waarop Christus zijn brood(=lichaam) deelt met Johannes. Het geheel ziet er meer uit als een schets dan als een volwaardig werk.

9. PETER PAUL RUBENS 1620
Ook op deze weergave van de groep is het dringen. De blik wordt onmiddellijk naar Christus geleid, die een brood vast heeft. Aan de reactie van de discipelen te zien, gaat het toch weer om de voorspelling dat een van hen Jezus zal verraden. In dat geval is het veelbetekenend dat de rechter figuur vooraan de toeschouwer aankijkt.

10. FRANS FRANCKEN 1645 De kleuren zijn flets, de voorstelling oogt evenwichtig. Het geheel roept de braafheid van het classicisme op. De achtergrond is een kerk of tempel. Duidelijk geen plaats voor een etentje. De verwijzing naar het kerkelijke ritueel overheerst.

11. PHILIP DE CAMPAGNE 1648
De kleuren zijn veel warmer. Hoewel ook hier de compositie evenwichtig is. Opvallend is dat Judas koel en beheerst naar Christus kijkt. Zijn lichaamshouding duidt erop dat hij vindt dat hij juist handelt. Overigens is hij de enige die geel draagt, de kleur van het verraad, nijd en afgunst.

12. CARL BLOCH 1880
De voorstelling draagt de kenmerken van de Romantiek. Johannes vlijt zich liefdevol tegen Jezus aan. Ook de anderen buigen zich naar hem toe, geen schrik of verontwaardiging maar bezorgdheid spreekt uit hun lichaamshouding. Judas verlaat de scene, stiekem al bijna helemaal in de schaduw.
De opening achter Christus laat het hemelse licht binnen. Toch is dat niet het licht dat op de figuren valt. Samen de oprijzende bomen is het wellicht een vooruitwijzing.

13. EMIL NOLDE 1910
Het is weer dringen geblazen. De aanwezigen kunnen met geen mogelijkheid allemaal aan dit kleine tafeltje zitten. De figuren zijn niet als heiligen neergezet. De hoekige gezichten, de kapsels lijken meer te passen in de tijd waarin Nolde het schilderde.
Realisme is niet wat hij nastreeft. Het gaat hem om de verbondenheid van de volgelingen. Zij vormen een kring om de middenfiguur, die beide handen om de kelk heeft, als symbool voor het bloed dat hij zal offeren aan de mensheid.
14. SALVADOR DALI 1955
In de jaren vijftig experimenteerde Dali met allerlei vormen die de natuurkunde ontdekte. Hier is een achtkantig doorzichtig object aanwezig, waarin het lichaam als gekruisigd is afgebeeld. De tafel is vervangen door een enorm altaar. De discipelen dragen priesterkleding. Het zijn er ook geen twaalf. De zee op de achtergrond, de plaatsing van de figuren en de compositie maken het een surrealistisch maar ook religieus werk.

15. ANDY WARHOL
Andy Warhol heeft een aantal malen Da Vinci's beroemde werk gebruikt. Ook de Mona Lisa. Van beide werken heeft hij een aantal malen kopieen in hetzelfde werk over elkaar heen gedrukt. Om daarmee te laten zien dat ze niet meer dan iconen zijn geworden, even beroemd als Marilyn Monroe of Mao. Een onbekende verwerking zijn deze zeefdrukken op ware grootte
16. ANDY WARHOL
Ook deze door zijn kleuren moderne versie is niet of nauwelijks in de catalogi te vinden.


17. SIGURD KRAUS 2004
Het lijkt erop dat de grote kunstverzamelaar kunstenaars opdracht heeft gegeven om hun visie op het laatste avondmaal te geven. Kraus heeft duidelijk geen religieuze bedoeling met het schilderij. Zo is niet duidelijk wie Christus is. Wellicht is het
de figuur in blauw, deze staat centraal. Petrus zou dan de pausfiguur zijn die geblinddoekt is. De bar is modern vormgegeven, net als het servies. De koppen zijn in de stijlen van beroemde kunstenaars als Picasso en Giacometti. Wellicht gaat het hier om een commentaar op de bijna goddelijke verering van kunstenaars en stijlen.
18. GERHARD HADERER 2005
Natuurlijk leent een icoon als Da Vinci's werk zich bij uitstek om cartoonesk commentaar te geven op de actualiteit. Hier zijn Duitse historische figuren en typen niet erg onder de indruk van de Christusfiguur die bijna in de nevel verdwijnt.

19.ANTEA ARIZANOVIC
Ook zij is vertegenwoordigt in de Saatchi gallery. De figuren zijn sjablonen geworden, geen enkele emotie is te zien. Toch is het duidelijk wat de kunstenares wil laten zien. Het avondmaal dankt zijn betekenis aan de dood van de gastheer. Merkwaardig dat de meesten niets bemerken en rustig door conserveren. Alleen de man aan de rechterkant kijkt omhoog.
20. DANIELA BERGIA 2003
Nog een kunstenaar uit de Saatchi-stal. De figuren hebben geen of minieme gezichten. Hun status blijkt uit de kardinaalskleding. Het midden, de centrale plaats voor Christus is leeg. En links vooraan is de zitplaats verlaten. Verraad of weerzin tegen het gezelschap?

21. FRANCINE LECLERQ 2007
Zij maakt ter plekke wandschilderingen. Hier de schaduwbeelden die het avondmaal zou opleveren. Een werk om over na te denken. Zien wij de weerschijn van wat zich achter de muur afspeelt of zien we de projectie van het beeld dat achter onze ogen schuilt?


21. RAOEF MAMEDOV
De fotograaf heeft met jongeren die lijden aan het syndroom van Down beroemde taferelen uitgebeeld. De oprechtheid van de maker is af te zien aan de zorg die is besteed aan aankleding, stoffering en belichting.

Hieronder een aantal dankbare ontleningen aan de beroemde voorstelling van Da Vinci.

22. SALLIE NEAL

23. ARNHEMSE VRIENDEN

24. NEDERLANDSE SCHRIJVERS:Met v.l.n.r. Mary Michon (Bartolomeus), Ruben van Gogh (Jacobus de Mindere), Mustafa Stitou (Andreas), Wim Hofman (Judas), Ibrahim Selman (Petrus), Judith Koelemeijer (Johannes), Ad Zuiderent (Jezus), Fouad Laroui (Thomas), Amir Afrassiabi (Jacobus de Meerdere), Ted van Lieshout (Filippus),Herman Pleij (Mattheus), Patricia Lasoen (Thaddeus) en Carry Slee (Simon de IJveraar).

25. MANNELIJKE TOPMODELLEN

26. VROUWELIJKE TOPMODELLEN


27. PLAYMOBIL

28. RENATO CARSARO


29. LOONEY TUNES

30. SOPRANOS

31. STAR WARS

32. BATTLESTAR GALACTICA


33. IHAZ

34. RENEE COX
De Amerikaanse fotografe is al jarenlang bezig om de Westerse en dus blanke kunst te herdefinieren door de voorstelling te vervangen door zwarte mensen en zichzelf als naakt, kwetsbaar middelpunt.
35. FOLSOM RECLAME